evlerde cicek dizayni
Evlerimizde çiçek düzenleme ve dizayn
İkebana denilen çiçek düzenleme sanatı 15. yüzyıla kadar eskilere gitmektedir. Japon kültüründe her çiçeğin sembolik bir anlamı vardır. Çiçekler, yeri, göğü, insanı, duyguları simgeleyebilmektedir. Sembollere dayalı kesin kurallar bulunmaktadır. Ne kadar kural olursa olsun, bütün kurallar cennet-dünya-insan üçlemesine dayanır. Bu kuralların oluşturduğu çeşitli ikebana biçimleri ikebana okullarında öğretilmektedir. Bu biçimlerin bazıları oldukça sade, bazılarıysa çok abartılıdır. Ortak noktaları ise hepsinin bir anlam taşımasıdır. Budist tapınaklarındaki dini törenlerde çiçek sunma adeti, ikebananın da doğuşunu sağlamıştır. Bu sunuşlarda çiçekler ve dallar, cennete dönük yerleştirilirmiş. 15. yüzyıla gelindiğinde dikkatler cennetten, cennet misali doğaya çevrilmiş. Doğanın mükemmelliğini yansıtma arzusu ikebana da göstermiş kendini... Bu tarza "rikka" (dik duran çiçekler) denmektedir. Yine Budist inanca göre, evrenin simgesi olan Suneru dağı ana temadır. Çiçeklerin sembolizması ise dağın tasviri ihtiyacına cevap vermektedir: Çam dalları kayaları ve taşları, beyaz krizantemler ırmak ve dereleri sembolize etmiştir. Sembolik değerleriyle rikka kendisini geliştirmiş ve 17. yüzyıla gelindiğinde, bir akım olarak kendini tamamen kabul ettirmiştir. Rikka günümüz ikebana sanatının klasik okulunu oluşturmakla birlikte günümüzde çok az uygulanmaktadır. İkebananın bir başka gelişme mecrası ise doğal (natüralist) okul olmuştur. 15. yüzyılda (Muramoçi dönemi) yapılan küçük evlerde bir iç kısım (tokonoma) bulunurdu. Bu bölüm sanat eserleri ve çiçek düzenlemelerine ayrılmıştı. Çiçek düzenlemenin halk arasında yaygınlaşması, kolaylık ve ucuzluk gereğinin bir sonucu olarak, sadeleşmeyi de beraberinde getirmiştir. 16. yüzyılın sonlarında çay törenlerine de çiçek düzenleme sanatı girdi. "Nageire" adı verilen bu tarzda, sadelik ve doğallık esastır. Malzeme kısıtlaması olmamasına rağmen, süslemeye gidilmemiş, çiçekler vazolara olduğu gibi bırakılıvermiştir. 19. yüzyılın sonlarında Japonya'daki modernleşme hareketi kendisine ikebanada da gösterdi. "Moribana" (kümelenmiş çiçekler) adı verilen bu tarzda, Batılılaşma ile birlikte ülkeye giren yeni çiçekler de görülmektedir. Bu tarz, özellikle kentleşme olgusu çerçevesinde büyük bahçelerin ve parkların birebir küçültülmesini amaçlamaktadır. Küçük ölçekli bu canlandırmalar, her yerde uygulanabilmesi ve çeşitli tarzlara açık olması bakımından serbest yorumlara açık olmuştur.
İkebana (Çiçek Düzenleme Sanatı) Atölye Çalışması 11 Eylül 2006 tarihinde Ankara'da, Türk Japon Vakfı Kültür Merkezi'nde düzenlenmiştir.
Evlerde çiçek zamanı
İlkbahar geldi, her yer çiçeklerle donatılmaya başladı. Evimin bahçesi yok, nasıl çiçek yetiştireceğim diye düşünüyorsanız cam kenarı, balkonlar ya da evinizin çeşitli köşeleri kimi çiçekler için oldukça uygun. Mevsimin en tercih edilen çiçekleri sardunya, camgüzeli, begonya, şakayık ve kadife. Hepsi renkleri ve kokularıyla evinizi renklendirmeyi bekliyor.Camgüzeli
Güneş almayan odalar için
Güneşi çok fazla sevmeyen camgüzeli ev içinde yetiştirmek için en uygun çiçeklerden. Sürekli gölgede olduğundan sulaması üç günde bir yapılmalı. Tek kat ya da katmerli çiçekleri olan camgüzeli her ne kadar kokusuz olsa da kırmızı, beyaz, pembe ya da lila renginde açan çiçekleri görsel açıdan çok hoş. Sarkmayı sevmeyen camgüzeli için 20 santimlik bir saksı yeterli.
Aklınızda olsun
Toprak temiz, böcekten arınmış olmalı. Çiçek farklı bir saksıya alınırken kökleri elle toprağa iyice sıkıştırılmalı. İçeride kalan hava çiçeğin ölmesine sebep olur. Dikim sırasında havanın kapalı olduğu bulutsuz ve rüzgarsız günler tercih edilmeli. Dikilecek fidanda kök kıvrılması, gövde ve dal yaralanması olmamalı.
Açelya
Asitli toprak şart
Gölge yerleri seven açelya için en uygunu kuzey cepheli balkonlar ve güneş almayan odalar. Yaprakları koyu renk, çiçekleri ise pembe, altın sarısı, ateş kırmızısı ve portakal renkleriyle çok gösterişli. Özellikle asitli toprağı seven açelya için fidanlık ve marketlerden asitli toprak almanızda fayda var.
Menekşe
Aydınlık sever
Aydınlık mekanları seven menekşe için hem ev içi, hem de balkon ve cam kenarları uygun. Etli yaprakları suyu muhafaza ettiğinden üç günde bir sulamak yeterli. Tıpkı yediveren gül gibi sürekli açıp solan menekşenin yaprağını suda bekletip köklendirerek kendiniz de üretebilirsiniz. Bir diğer püf nokta da yapraklarına su değince solması. Bunun için alttan delikli saksı kullanıp direkt toprağına su dökmemekte fayda var.
Şakayık
Solsada atmayın
Güle çok benzeyen ve bu yüzden "erengül" adı da verilen şakayık çiçeğinin beyaz, pembe, sarı, kırmızı ya da lila rengi açan çiçekleri en az bir buçuk ay açık kalıyor. Altında küçük soğanları olan şakayığın solduktan sonra atılmasına gerek yok. Saksıyı değiştirmeden sulamaya devam ederek yeniden canlandırmak mümkün.
Sardunya
Gölgede boyu uzar
Suyu ve güneşi çok seven sardunya, toprağı parmakla her gün kontrol edilip sulanmalı. Her ne kadar direkt güneşten zarar görmese de bu durumda sulamayı artırmakta fayda var. Tıpkı menekşe gibi yaprağından köklendirilerek üretilebilen sardunyanın boyu istenirse gölgede bırakılarak uzatılabilir.
Begonya
Bir arada güzel
Özellikle sabah güneşinden hoşlanan begonyayı yetiştirmek için hem evin güneşli bir köşesi, hem de balkonlar tercih edilebilir. Bir arada olduklarında daha hoş bir görüntü oluşturduklarından küçük bir saksıya dikmek yerine uzun saksıları tercih etmekte fayda var. Kasım ayına kadar solmayan begonya, hava sıcaklığına göre özellikle günün serin saatlerinde iki günde bir ya da her gün sulanabilir.
Kadife
Sorun yaratmaz
Üzerine direkt güneş gelse de bir sorun yaratmayan kadife çiçeği, bu özelliğinden dolayı suyu da çok sever. Bunun için en az iki günde bir sulamak gerekir. Küçük bir saksıda yetiştirilebilen kadifeler eğer ev içinde yetiştirilecekse ara sıra mutlaka açık bir yerde havalandırılması gerekir. Kısa ve uzun olmak üzere iki cinsi bulunan kadifenin küçük çiçekli uzun boylu olanları çiçek kokusu sevenler için ideal. Ama büyük çiçek sevenler kısa boyluları tercih etmeli.
©2008 Tüm hakları saklıdır • Tasarım-Dizayn Hasan ÇAKMAK